Η αλήθεια είναι ότι δεν ακούει κανείς συχνά για την Μάλτα. Μια ήσυχη και μικρή χώρα στην Μεσόγειο που ενώ είναι τόσο όμορφη δεν διαφημίζεται τόσο συχνά. Ίσως επειδή όλοι ψάχνουμε τους δημοφιλής προορισμός.
Κι όμως η Μάλτα είναι πολύ δημοφιλής προορισμός. Μάρτιο πήγαμε και τα ξενοδοχεία ήταν κλεισμένα για το καλοκαίρι μέχρι τον Νοέβριο.
Φτάσαμε βράδυ μετά απο ταλαιπωρία και καθυστέρηση 2,5 ωρών απο Λονδίνο. Η πτήση ήταν 3,5 ώρες και όταν επιτέλους πατήσαμε στο Μαλτέζικο έδαφος ήταν 2 το πρωί. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και κοιμηθήκαμε με ένα χαμόγελο στα πρόσωπα παρά την ταλαιπωρία. Η Μάλτα μας περίμενε να την εξερευνήσουμε.
Ξυπνώντας την επόμενη μέρα, ανοίγω τις κουρτίνες και βλέπω έναν λαμπερό ήλιο να με καλωσορίζει.
Ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε έξω για πρωινό και καφέ. Η πρώτη εικόνα που αντίκρυσα ήταν μαγευτική.
Η παραλία της Sliema (έτσι έλεγαν το μέρος που μέναμε) με τα καταγάλανα νερά της, με τους φοίνικες, τα βράχια στα οποία μπορούσες να ξαπλώσεις και να αγναντέψεις τον ορίζοντα μας καλωσόριζε.
Αφού τελείωσαμε το πρωινό ξεκινήσαμε την εξερεύνηση του νησιού.
Η Μάλτα δεν είναι μεγάλη. Εύκολα την γυρίζεις όλη.
Πρώτη στάση ήταν η πρωτεύουσα της η Βαλέτα. Έχει πληθυσμό μόλις 6.966 κατοίκους και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι κτισμένη σε ακρωτήρι και είναι περιτριγυρίζεται απο δύο μεγάλα λιμάνια. Αυτό που την κάνει ιδαίτερη είναι τα υπέροχα πέτρινα σοκάκια της που όταν τα περπατήσετε θα σας θυμήσουν ταινίες παλιάς εποχής. Χαρακτηριστικό της Βαλέτας είναι ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη που είναι χαρακτηριστικό δείγμα μαλτέζικου μπαρόκ.
Το φρούριο του Saint Elmo είναι ένα αξιοθέατο που δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε.
Το φρούριο υπήρξε τόπος διεξαγωγής σκληρών μαχών εναντίον των Οθομανών. Σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος του στεγάζεται η αστυνομική ακαδημία της Μάλτας και στο υπόλοιπο το πολεμικό μουσείο.
Όσο προχωράμε γύρω απο το κέντρο της πρωτεύουσας φτάνουμε στην κεντρική πλατεία του δημαρχείου που δίπλα της βρίσκεται το ωραιότερο σημείο του νησιού όπου ξεκουραστήκαμε και ήπιαμε τον καφέ μας έχοντας πανοραμική θέα το λιμάνι της πόλης. Πρόκειται για το πάρκο Μπαράκα που βρίσκεται δίπλα στο κάστρο της Καστίλης. Το πάρκο αυτό αποτελούσε μέχρι και το 1824 τμήμα του οχυρού των Ιταλών ιπποτών και είχε 18 κανόνια.
Πρόκειται για ένα απο τα ομορφότερα αν όχι το ομορφότερο σημείο της πόλης με πολύχρωμα παρτέρια, φυστικιές και μοναδικά γλυπτά ηρώων της μαλτέζικης ιστορίας.
Το σημείο αυτό το λάτρεψα. Όχι μόνο για την ομορφιά του αλλά και για την απίστευτη θέα που πραγματικά σε γαληνεύει.
Κατεβαίνοντας προς τα κάτω δοκιμάσαμε τον μαλτέζικο καφέ και τα σικελιανής προέλευσης γλυκά kannoli. Πρόκειται για φλογέρες γεμιστές με riccota κομματάκια σοκολάτας ή ζαχαρωμένων φρούτων.
Ξέρω ακούγεται περίεργο αλλά πιστέψτε με θα σας αρέσει πολύ.
Ετσί κάπως τελείωσε η μέρα. Με μια πρώτη γεύση απο την καρδιά του νησιού. Βέβαια μην νομίζετε ότι έχει μόνο αυτά η Βαλέτα. Έχει κι άλλα να απλά αυτά είναι τα πιο χαρακτηριστικά. Και φυσικά πήγαμε και άλλες φορές.
Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να δούμε πολλά μέρη μαζί. Έτσι πήραμε το λεωφορείο που σε γυρίζει στα σημαντικότερα μέρη του νησιού. Αξίζει η διαδρομή και με το παραπάνω.
Είδαμε υπέροχα μέρη όπως το μικρό ψαροχώρι Marsaxlokk που είναι γνωστό εκτός απο τα φρεσκότατα ψάρια του, για την υπαίθρια μικρή αγορά του όπου θα βρείτε τα πάντα σε αρκετά καλές τιμές, αλλά είναι επίσης γνωστό για τις χρωματιστές βάρκες με τα διπλά τοιχώματα και με ένα ζευγάρι μάτια ζωγραφισμένα δεξιά και αριστερά της πλώρης (όπως στις αρχαίες ελληνικές παραστάσεις πλοίων). Φαίνεται πως αυτό όμως έχει σχέση με το φοινικικό παρελθόν της Μάλτας.
Στο ψαροχώρι αυτό γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους, που μας περιποιήθηκαν σαν να είμασταν φίλοι τους και όχι τουρίστες. Περιττό να σας πω ότι το ψάρι που φάγαμε μου θύμισε καλοκαίρι σε κάποια παραλία της Χαλκιδικής όταν ήμουν παιδί.
Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε την Μεδίνα (Mdina) την παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας. Είναι γνωστή και ως <<Σιωπηλή πόλη>>. Και όντως έτσι είναι. Τουλάχιστον όταν την επισκέφθηκα εγώ.
Υπάρχει κάτι σε αυτήν την περιοχή που σε συναρπάζει. Αισθανόμουν σαν να παίζω σε ταινία τρόμου και κατάνυξης μαζί. Η περιοχή κάθε άλλο παρά τουριστική θεωρείται παρά τις ορδές τουριστών που ρέουν καθημερινά, καθώς δεν έχει εμπορική ζωή, ούτε πολλά μαγαζιά. Έχει όμως υπέροχα πυργόσπιτα, παλάτια, μοναστήρια και φανταστικά σοκάκια που θυμίζουν παλιά εποχή. Στην είσοδο της πόλης δεσπόζει ένα πανέμορφο κάστρο και ένα πάρκο με θέα όλο το νησί.
Συνεχίζοντας την ξενάγηση μας στο νησί σταματήσαμε σε ένα σημείο που αξίζει πολύ την προσοχή σας.
Ονομάζεται Ta’ Qali ή αλλιώς το χωριό των χειροτεχνιών. Τι εννοώ; Θα σας εξηγήσω αμέσως. Στο συγκεκριμένο θα βρείτε μαγάζια που τα πάντα μέσα είναι χειροποίητα καθώς τα φτιάχνουν οι ίδιοι οι κάτοικοι.
Μιλάμε για αντικείμενα φτιαγμένα απο ξύλο ελιάς, γυαλί και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Κουζινικά, μαγνητάκια (αγόρασα μάλιστα ένα), φωτιστικά απο γυαλί, διακοσμητικά και άλλα πολλά φτιαγμένα με μεράκι και πολύ αγάπη απο τους κατοίκους του νησιού.
Αυτή ήταν η τελευταία στάση που κάναμε καθώς η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να γυρίσουμε πίσω στο κέντρο.
Το βράδυ είχε φτάσει και μετά απο μια τόσο γεμάτη μέρα θέλαμε να χαλαρώσουμε. Έτσι σκεφτήκαμε να πάμε για ένα ποτό σε μια πολύ φημισμένη περιοχή του νησιού το St. Julians. Η περιοχή βρίσκεται πολύ κοντά στην Sliema όπου και μέναμε.
Το St. Julian λοιπόν είναι απο τις πιο διαφημισμένες περιοχές της Μάλτας. Μεγάλα ξενοδοχεία, τουριστικά καταστήματα, εστιατόρια με εκπληκτικό φαγητό (κυρίως Μαλτέζικη κουζίνα), πέτρινα σοκάκια και φοβερή νυχτερινή ζωή. Λάτρεψα το μαλτέζικο και το ιταλικό εστιατόριο που ήταν δίπλα στην θάλασσα κυριολεκτικά αλλά και το μπαράκι με την υπέροχη θέα και το υπέροχο μαλτέζικο κρασί.
Την επόμενη μέρα είχαμε ήδη κλείσει να κάνουμε την κρουαζιέρα στα νησάκια της Μάλτας τα περήφημα Gozo και Comino.
Το καράβι το πήραμε απο την Sliema και πρώτη στάση ήταν στο Gozo. Χρειαστήκαμε περίπου 20 λεπτά για να φτάσουμε στο πρώτο νησί. Φτάσαμε στο Gozo και μας περίμενε το λεωφορείο για να μας ξεκινήσει την ξενάγηση στο νησί.
Το Gozo είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί μετά την Μάλτα και έχει 31.000 μόνιμους κατοίκους. Σύμφωνα με την μυθολογία εδώ κρατούσε η Καλυψώ αιχμάλωτο τον Οδυσσέα.
Με το που βγαίνουμε απο το λιμάνι βλέπουμε στο βάθος ψηλά την πρωτεύουσα του νησιού την Βικτώρια που είναι γνωστή και ως Ραμπάτ. Στο λόφο της πόλης βρίσκεται η Citadel το κυριότερο αξιοθέατο του νησιού. Πρόκειται για μια οχυρωμένη πόλη με όμορφα σπιτάκια, λαογραφικό μουσείο, φυλακές, δικαστήρια.
Αξίζει να πιείτε καφέ στην κεντρική πλατεία του νησιού και να αγοράσετε τοπικές λιχουδιές.
Το ομορφότερο μέρος του νησιού ήταν για μένα ήταν το μπλε παράθυρο (Azure Window). Μιλάμε για ένα φυσικό γλυπτό μοναδικής ομορφιάς μέσα στα γαλαζοπράσινα νερά της Μεσογείου.
Στην συνέχεια επιστρέψαμε στο καράβι με προορισμό το μικρότερο νησάκι το Κομίνο.
Εδώ θα πιστέψετε ότι βρίσκεστε στον παράδεισο Εδώ βρίσκεται η γαλάζια λίμνη η περίφημη Blue Lagoon.
Η λιμνοθάλασσα με τα κρυστάλλινα νερά τριγυρισμένη απο βράχια και λευκή άμμο.
Μπορείτε να κάνετε καταδύσεις ή απλά να περπατήσετε στα γαλαζοπράσινα νερά της και να απολαύσετε την σπάνια ομορφιά αυτού του επίγειου παράδεισου.
Αυτό είναι η Μάλτα. Ένας παράδεισος στη γη. Άνθρωποι φιλικοί, μέρη που σε γυρίζουν πίσω στο χρόνο, υπέροχο φαγητό, διασκέδαση, μαγεία, γαλήνη και πολλά πολλά άλλα.
Έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις και πλέον όταν με ρωτούν που να πάνε ταξίδι, η απάντηση είναι μία: Μάλτα.
Εδώ σας έδωσα μια μικρή γεύση. Όταν την επισκεφθείτε θα σας μαγέψει. Όπως οι Σειρήνες τον Οδυσσέα….
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ 
